Oorlog.....

Eindelijk heb ik de houten bakken, die we in het voorjaar hadden neergezet om te vullen met groenten maar nooit verder zijn gekomen dan dat, uit gegraven. Meters en meters verdord Kleefkruid en Bramen hadden de bakken laten verdwijnen, maar na enige krachtmeting wisten we ze te bevrijden. Nu staan ze voor, en is de kruidentuin ineens twee keer zo groot. Wel jammer dat het nu herfst is, want mijn handen jeuken om ze te gaan vullen. De Nepeta die het zo goed doet en zoveel vliegers en fladderaars aantrekt ga ik scheuren en zo vermeerderen. Ik zet er nog wat Lavendula officinalis bij en ook thijm, salie, Borage en oregano. Niet zo zeer omdat ik zoveel kruiden nodig heb, met de oorspronkelijke bezetting ben ik al dik geholpen, maar omdat die kruidentuin afgelopen zomer zo'n snoep-walhalla was voor zoveel insecten en vlinders. En zo ontstaat aan de voor-/ zijkant van de boerderij ineens een echte tuin. Omringd met geurende Rozen met een hart van dito kruiden. Tuinieren op de rest van de 5 ha. heb ik maar opgegeven, het is vechten tegen de bierkaai. We kunnen distels, bramen, Kleefkruid en brandnetels de oorlog verklaren maar als we even met wat anders bezig zijn winnen ze toch weer terrein. Het concentreren van de tuindromen op één of twee plekjes gaat het sleutelwoord worden. En op die plekken ga ik er dan ook voor: een geurtuin met wolken vlinders. Zeg nou zelf, dat klinkt toch goed......

www.lacharviere.nl

Zagen en timmeren......

En eindelijk was er weer tijd en ruimte om verder te gaan met de natuurspeeltuin. Waar waren we ook al weer gebleven? Oh ja, de plek was gemaaid en gefreesd, de materialen ingekocht, dus nu moest er gebouwd worden. Gisterenmiddag stond dan ook, na heftige zaag en timmergeluiden vanuit de schuur, een begin van de eerste toren op de weg. Nog met schragen voor de stabiliteit, de onderkant wordt, als hut, nog dicht gezet, bovenop moet er nog een borstwering komen, maar het begin is er. Als de eerste toren klaar is kan hij als blauwdruk voor de tweede toren dienen waarna ze op hun plaats kunnen worden gezet. En dan worden ze aan elkaar verbonden middels een touwbrug. Het eerste speelelement is onderweg. Fijn weer om zo creatief bezig te zijn en je ideeën tot leven te zien komen. Want wat gaat hij leuk worden, die natuurspeeltuin!

www.lacharviere.nl

Verrassing......

Wat ons diep geraakt heeft, de afgelopen tijd, is hoeveel mensen zo intens met ons meeleven en ons oprecht het beste gunnen. En met al die lieve berichtjes en telefoontjes kwamen ook al die fijne herinneringen weer boven van de afgelopen seizoenen. Gisteren zat er, geheel onverwacht, een heel lief klein cadeautje in de brievenbus. Lady Luck, met een hele lieve kaart. Als hart onder de riem. En het wordt gewaardeerd! Heel erg! Dus lieve Linda, Bas, Sam en Tim, dank je wel voor deze fijne opsteker. Die spruitjes leggen we vast klaar. Voor als jullie nog eens onze kant op komen.....

www.lacharviere.nl

Hangplek.....

Omdat de schommelbanken van de kampvuurplaats nu in de opslag staan voor de winter, blijven we achter met een prieeltje dat niet echt dienst doet. Het vuur brandt nu binnen in plaats van buiten en even lekker loungen is er zonder banken niet bij. Maar de Pauwen hebben het kale prieel een nieuwe bestemming gegeven. Zij gebruiken het gewoon als hoge hangplek. Tja, als de gasten weg zijn is la Charvière gewoon weer van de dieren.....

www.lacharviere.nl

Sterfgeval.....

Mijn azijnmoeder is dood. Dat ontdekte ik gisteren. Tijdens mijn wekelijkse keukenschoonmaak haalde ik, zoals altijd, even het deksel van de vinaigrier om de geur van de rode wijnazijn op te snuiven. Waar dit normaal gesproken heerlijk ruikt, rook het nu naar terpentijn. Bah! En donker troebel vond ik hem ook. Zou rode wijnazijn kunnen bederven? Na enig zoeken op het internet kwam ik erachter dat de mère, een gelatineuze plak azijnbacteriën (die de alcoholische drank omzet in azijn), hoort te drijven, maar als zij te dik wordt zakt ze naar de bodem en gaat de mère dood. Enig vissen met een lepel leverde het bewijs dat de mère inderdaad naar de bodem van de vinaigrier was gezakt en flink dik en stug was geworden. RIP azijnmoeder. En nu? Die azijn rook zo penetrant, die kon ik niet meer gebruiken. Zelfs niet meer om de verse wijn te enten. De enige oplossing was uithuilen en overnieuw beginnen. Dus kiepte ik de azijn weg, gooide de moeder oneerbiedig in de prullenbak en sopte de pot uit. Nieuwe fles Bordeaux erin en toch een heel klein stukje van de oude mère in de hoop dat er toch nog wat actieve bacteriën waren.  En nu maar wachten tot de magie zich weer gaat voltrekken. En regelmatig snuffelen om te kijken hoe de azijn ervoor staat. Gelukkig hebben we nog even voor het nieuwe seizoen zich aandient en de wijnazijn, samen met honing van eigen bijtjes en biologische Spaanse olijfolie van onze adoptieboom verwerkt zal worden tot heerlijke vinaigrettes. Met tijd komt alles weer goed. Maar zielig vind ik het wel, voor die mère.....

www.lacharviere.nl

Tweede lente.....

Onderweg in de omgeving kwamen we diverse bloeiende Koolzaadvelden tegen. Samen met de bermen die op nieuw zijn gaan bloeien èn de stralend blauwe lucht krijg je het idee dat het geen herfst maar (weer) lente is. Alleen de temperaturen liegen er niet om; we beginnen de ochtenden nu met een beetje rijp.....

www.lacharviere.nl

Dromen van Rozen.....

Zes jaar geleden, vers aangekomen in de streek, ontdekte ik de kwekerij van Delbard in Malicorne. Rozen- en fruitkweker met een uitgebreid assortiment. Gek van Rozen als ik ben kocht ik stevig in want een huis in Frankrijk, daar horen rozen bij. Mijn droom van overdadig bloeiende en geurende rozen werd ingehaald door de realiteit; de dure Rozen werden vakkundig om zeep geholpen door loslopende geiten en ander gespuis. Sommigen sneuvelden direct, anderen deden er 3 jaar over voor ze, door eindeloos geknabbel aan de jonge blaadjes, de geest gaven. Eén bleef erover. Die had al een behoorlijke hoogte toen ik hem plantte en gaf de geiten zo het nakijken. Die roos doet het fantastisch en levert elk jaar een waterval aan bloemen. Helaas zonder geur, maar wat een plaatje! De teloorgang van de andere Rozen bleef me echter steken.
De pépinières van Delbard zijn een jaar of twee geleden gesloten, volgens mij kun je alleen nog online bestellen, maar dit weekend waren er open dagen. Met snoei-workshops, lokale producten en uiteraard Rozen en fruitbomen met fiks kortingen. Dus gingen we naar Malicorne en kwamen uiteraard niet met lege handen terug. De vijg "Ronde de Bordeaux" die ik al eerder aangeschaft had, maar die de twee aanvallen van de bosmaaier niet had overleefd, gaat in de herkansing. Verder ging ik door de knieën voor een abrikoos met bloei door de hele lente, waardoor je, ondanks eventuele vorst, meer kans hebt op vruchten, de "Rustique des Pyrenées". En dan die rozen hè, die bleven lonken. De eerste keer liep ik er stoer voorbij, de tweede keer ging ik voor de bijl. Want de Rozen die normaal gesproken 15,- euro per stuk kosten, werden nu verkocht voor 8,- euro, bijna de helft. Dus gingen er Theerozen, Klimrozen een aantal uit de collectie "les souvenirs d'amour parfumés" mee. In ieder geval allemaal geurend en doorbloeiend. We hebben ze geplant aan de zijkant van kruidentuin, bij de muur van de grote gite, en de klimmers aan de voet van het hek achter de kruidentuin. Want tuindromen. Voorlopig verheug ik me op het voorjaar, als ze gaan uitlopen. Al zal de bloei wellicht nog een jaartje langer op zich laten wachten. En nu maar hopen dat de geiten achter het hek blijven.....

www.lacharviere.nl